Sanat platformları halktan uzaklaştıkça sanatın elitist tavrı daha net ortaya çıkıyor. Geçenlerde evime doğru giderken 44A Sanat Galerisi'nin önünden geçiyordum. Belli ki yeni serginin açılışı vardı. Bu açılışa çok sayıda davetli katılmıştı. Baştan aşağı camlı olan binada herkes son derece eğleniyor ve elit elit dolaşıyordu. Sergiyi ben de görmek istiyordum fakat oradaki insanlar öylesine kendi aralarında bir grup olmuşlardı ki kendimi oraya ait değilmiş gibi hissettim.
Evim Nişantaşı'nda olduğu için böyle elit insanlara gözüm oldukça aşina. Örneğin geçenlerde bir kafede oturuyorduk. Çok nefis bir meyve sepeti yiyordum, arkadaşımda çikolata sepeti sipariş etti. Köpeğiyle gelen bir müşteri masaya oturdu ve yemeklerini söyledi, köpeği de aynı tabaktan yemeye başladı. Garson masaya gelip köpek sahibini uyardı. Köpeğin sahibi olacak kadın öylesine bir parladı ki, ben buranın sahibini tanıyorumdan girip, bir daha asla buraya gelmeyeceğime kadar her şeyi saydı döktü. Kadına öyle sinir oldum ki, garsonu o şekilde azarlaması gerçekten kötüydü. Nişantaşı insanları hizmet sektöründeki herkesi köleleri olarak görüyor ve ezmekte bir sakınca görmüyor.
